μονοκοτυλήδονος

-η, -ο

1. αυτός που αποτελείται από μία κοτυληδόνα

2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τα μονοκοτυλήδονα

τα μονοκότυλα.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γαλλ. monocotylidones (< μον(ο)-* + κοτυληδόνα). Η λ. μαρτυρείται από το 1873 στον Αιμ. Νοννότη].